Μας αρέσει να περπατάμε στο Χαϊδάρι, γέννημα θρέμμα είμαστε αυτής της πόλης. Μένουμε με την οικογένειά μου σε ένα διαμέρισμα, σε μια ήσυχη συνοικία στη Γρηγορούσα, λιγο μακριά από το κέντρο..
Μας αρέσει να κάνουμε επισκέψεις στα ωραία μέρη της πόλης όμως παρατηρούμε καταστάσεις που δεν μας αρέσουν
Περπατάμε στον όλο και περισσότερο απροστάτευτο πεζόδρομο της Καραϊσκάκη, βλέπουμε το χαλασμένο επι χρόνια σιντριβάνι της πλατείας, κοιτάμε με απορία το ατελείωτο καί ακατανόητο έργο στο ΑΙΘΡΙΟ.
Περπατάμε στα, όπου υπάρχουν, γεμάτα με εμπόδια πεζοδρόμια και απογοητευόμαστε με το αφημένο στην τύχη του πράσινο.
Αναρωτιόμαστε, βέβαια, το γιατί.
Περπατάμε και στη γειτονιά μας που βρίσκεται το νοικιασμένο μας διαμέρισμα και σε άλλες γειτονιές, εχω σκονταψει σε σπασμένα πεζοδρόμια, κινδύνεψα να στραμπουλήξω τα πόδια μου σε τρύπες και λακκούβες. Και κάποιες φορές κλείνω τη μύτη μου περνώντας δίπλα από ξέχειλους η άπλυτους κάδους σκουπιδιών με το καπάκι πάντα ανοιχτό, αλήθεια το καινούργιο πλυντήριο τι νάχει γίνει άραγε;;
Ξέρω, φταίω, γιατί κανω τέτοιες διαδρομές. Τα όρια μετακίνησής μου θα έπρεπε να είναι προδιαγεγραμμένα. Σπιτι και σκημενο το κεφάλι, Έσφαλα, το δέχομαι!
Αλλά, το ερώτημα που μου έρχεται στα χείλη είναι:Γιατί να κυκλοφορούμε σε τέτοιους δρόμους σε τέτοιες συνθήκες;
Πού είναι ο εκσυγχρονισμός αυτής της πόλης;
Εκείνο, όμως, που μου κανει ακόμη περισσότερο κακή εντύπωση ειναι όταν βλέπω μαμάδες με καροτσάκια μωρών να κατεβαίνουν μέσα στους δρόμους για να πάνε στον προορισμό τους καθώς, στα περάσματα, είναι παρκαρισμένα αυτοκίνητα.
Και όχι μόνο αυτό. Έχω δει ανθρώπους σε αναπηρικό αμαξίδιο να μη μπορούν να κινηθούν μόνοι τους γιατί ειτε δεν υπάρχουν πεζοδρόμια ειτε έχουν μετατραπεί σε χώρο στάθμευσης μηχανών και ΙΧ! Ακόμη και ο πεζός, υποχρεώνεται πολλές φορες να κατέβει μεσα στο δρόμο για να συνεχίσει την πορεία του.
Αναρωτιέμαι τελικά πώς οι κάτοικοι της πόλης μας καταφέρνουν τελικά να κυκλοφορούν με ασφάλεια ανάμεσα σε τόσα εμπόδια, εμπόδια που αν και παράνομα, εξακολουθούν να υπάρχουν και μάλιστα μένουν ατιμώρητα από ένα Δήμο αδιάφορο.
Αναρωτιέμαι γιατί να μην υπάρχει στην πόλη μας δημοτική αστυνομία, που να επεμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις φροντίζοντας, ή καλύτερα, προστατεύοντας τον δημότη από τέτοιες παρανομίες.
Αναρωτιέμαι αν ισχύουν κανόνες και Μας αρέσει να περπατάμε στο Χαϊδάρι, γέννημα θρέμμα είμαστε αυτής της πόλης. Μένουμε με την οικογένειά μου σε ένα διαμέρισμα, σε μια ήσυχη συνοικία στη Γρηγορούσα, λιγο μακριά από το κέντρο..
Μας αρέσει να κάνουμε επισκέψεις στα ωραία μέρη της πόλης όμως παρατηρούμε καταστάσεις που δεν μας αρέσουν
Περπατάμε στον όλο και περισσότερο απροστάτευτο πεζόδρομο της Καραϊσκάκη, βλέπουμε το χαλασμένο επι χρόνια σιντριβάνι της πλατείας, κοιτάμε με απορία το ατελείωτο καί ακατανόητο έργο στο ΑΙΘΡΙΟ.
Περπατάμε στα, όπου υπάρχουν, γεμάτα με εμπόδια πεζοδρόμια και απογοητευόμαστε με το αφημένο στην τύχη του πράσινο.
Αναρωτιόμαστε, βέβαια, το γιατί.
Περπατάμε και στη γειτονιά μας που βρίσκεται το νοικιασμένο μας διαμέρισμα και σε άλλες γειτονιές, εχω σκονταψει σε σπασμένα πεζοδρόμια, κινδύνεψα να στραμπουλήξω τα πόδια μου σε τρύπες και λακκούβες. Και κάποιες φορές κλείνω τη μύτη μου περνώντας δίπλα από ξέχειλους η άπλυτους κάδους σκουπιδιών με το καπάκι πάντα ανοιχτό, αλήθεια το καινούργιο πλυντήριο τι νάχει γίνει άραγε;;
Ξέρω, φταίω, γιατί κανω τέτοιες διαδρομές. Τα όρια μετακίνησής μου θα έπρεπε να είναι προδιαγεγραμμένα. Σπιτι και σκημενο το κεφάλι, Έσφαλα, το δέχομαι!
Αλλά, το ερώτημα που μου έρχεται στα χείλη είναι:Γιατί να κυκλοφορούμε σε τέτοιους δρόμους σε τέτοιες συνθήκες;
Πού είναι ο εκσυγχρονισμός αυτής της πόλης;
Εκείνο, όμως, που μου κανει ακόμη περισσότερο κακή εντύπωση ειναι όταν βλέπω μαμάδες με καροτσάκια μωρών να κατεβαίνουν μέσα στους δρόμους για να πάνε στον προορισμό τους καθώς, στα περάσματα, είναι παρκαρισμένα αυτοκίνητα.
Και όχι μόνο αυτό. Έχω δει ανθρώπους σε αναπηρικό αμαξίδιο να μη μπορούν να κινηθούν μόνοι τους γιατί ειτε δεν υπάρχουν πεζοδρόμια ειτε έχουν μετατραπεί σε χώρο στάθμευσης μηχανών και ΙΧ! Ακόμη και ο πεζός, υποχρεώνεται πολλές φορες να κατέβει μεσα στο δρόμο για να συνεχίσει την πορεία του.
Αναρωτιέμαι τελικά πώς οι κάτοικοι της πόλης μας καταφέρνουν τελικά να κυκλοφορούν με ασφάλεια ανάμεσα σε τόσα εμπόδια, εμπόδια που αν και παράνομα, εξακολουθούν να υπάρχουν και μάλιστα μένουν ατιμώρητα από ένα Δήμο αδιάφορο.
Αναρωτιέμαι γιατί να μην υπάρχει στην πόλη μας δημοτική αστυνομία, που να επεμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις φροντίζοντας, ή καλύτερα, προστατεύοντας τον δημότη από τέτοιες παρανομίες.
Αναρωτιέμαι αν ισχύουν κανόνες και νόμοι γι'αυτή την πόλη για όλους....
Αναρωτιέμαι γιατί τίποτα δεν διορθώνεται, τίποτα δεν γίνεται,τίποτα δεν αλλάζει.
Αναρωτιέμαι γιατί ο Δήμαρχός και οι συνεργάτες του δεν τα βλέπουν όλα αυτά..αλλά και γιατί όταν τα ακούν η τους τα λένε δεν κάνουν τίποτα για να τα διορθώσουν....όλους....
Αναρωτιέμαι γιατί τίποτα δεν διορθώνεται, τίποτα δεν γίνεται,τίποτα δεν αλλάζει.
Αναρωτιέμαι γιατί ο Δήμαρχός και οι συνεργάτες του δεν τα βλέπουν όλα αυτά..αλλά και γιατί όταν τα ακούν η τους τα λένε δεν κάνουν τίποτα για να τα διορθώσουν....
