Σαν σήμερα, πριν από 76 χρόνια, μετά από τελεσίγραφο του πρεσβευτή της 
φασιστικής Ιταλίας Γκράτσι τα ιταλικά στρατεύματα επιτέθηκαν απρόκλητα σε όλη 
την έκταση των ελληνοαλβανικών συνόρων, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον ελληνικό 
λαό να γράψει μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της πολυτάραχης ιστορίας του.
Δεν ήταν μόνο η Ελλάδα που πολεμούσε κείνη τη στιγμή, κι ούτε πολεμούσε για να υπερασπιστεί μόνο τη δική της τιμή. Συνάμα υπερασπιζόταν και όλους τους ελεύθερους, και τους σκλαβωμένους ακόμα, λαούς του κόσμου. Η ηπειρώτισσα μάνα δεν κου-βαλούσε τα πολεμοφόδια μόνη της στα κακοτράχαλα βουνά. Δίπλα της στέκονταν οι άγγλοι εργάτες των ανθρακωρυχείων, οι αμερικάνοι αχθοφόροι των λιμανιών, οι πολυπληθείς εθνότητες των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, η ηγεσία των ΗΠΑ και σύσσωμη η πολιτική ηγεσία των δημοκρατικών χωρών της Ευρώπης.
Ο αγώνας δεν ήταν μόνο ενάντια σε κάποιους παράφρονες ξένους ηγέτες και, πολύ περισσότερο, ενάντια σε κάποιες τυφλωμένες από έπαρση ανθρώπινες μάζες που ακολουθούσαν σαν πιστά σκυλάκια τον «αρχηγό». Ήταν πρώτ’ απ’ όλα αγώνας ενάντια στο φασισμό και το ναζισμό, το πιο απάνθρωπο πολιτειακό σύστημα που έχει εμφανιστεί ποτέ στην ανθρωπότητα.
Νομίζω πως θα ήταν χρήσιμο και παραγωγικό να μη μείνουμε στο γράμμα, αλλά στο πνεύμα της ημέρας αυτής. Ο εορτασμός μιας τέτοιας επετείου μπορεί να αποκτήσει ένα πραγματικά βαθύ νόημα μόνο αν αποτελέσει αφορμή για περίσκεψη και γόνιμο προβληματισμό. Κι αυτό γιατί η Ιστορία μπορεί, αν οι λαοί δεν πάρουν μαθήματα απ’ αυτήν, να επαναληφθεί.
Δεν ήταν μόνο η Ελλάδα που πολεμούσε κείνη τη στιγμή, κι ούτε πολεμούσε για να υπερασπιστεί μόνο τη δική της τιμή. Συνάμα υπερασπιζόταν και όλους τους ελεύθερους, και τους σκλαβωμένους ακόμα, λαούς του κόσμου. Η ηπειρώτισσα μάνα δεν κου-βαλούσε τα πολεμοφόδια μόνη της στα κακοτράχαλα βουνά. Δίπλα της στέκονταν οι άγγλοι εργάτες των ανθρακωρυχείων, οι αμερικάνοι αχθοφόροι των λιμανιών, οι πολυπληθείς εθνότητες των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, η ηγεσία των ΗΠΑ και σύσσωμη η πολιτική ηγεσία των δημοκρατικών χωρών της Ευρώπης.
Ο αγώνας δεν ήταν μόνο ενάντια σε κάποιους παράφρονες ξένους ηγέτες και, πολύ περισσότερο, ενάντια σε κάποιες τυφλωμένες από έπαρση ανθρώπινες μάζες που ακολουθούσαν σαν πιστά σκυλάκια τον «αρχηγό». Ήταν πρώτ’ απ’ όλα αγώνας ενάντια στο φασισμό και το ναζισμό, το πιο απάνθρωπο πολιτειακό σύστημα που έχει εμφανιστεί ποτέ στην ανθρωπότητα.
Νομίζω πως θα ήταν χρήσιμο και παραγωγικό να μη μείνουμε στο γράμμα, αλλά στο πνεύμα της ημέρας αυτής. Ο εορτασμός μιας τέτοιας επετείου μπορεί να αποκτήσει ένα πραγματικά βαθύ νόημα μόνο αν αποτελέσει αφορμή για περίσκεψη και γόνιμο προβληματισμό. Κι αυτό γιατί η Ιστορία μπορεί, αν οι λαοί δεν πάρουν μαθήματα απ’ αυτήν, να επαναληφθεί.
76 χρόνια 
μετά πυκνά σύννεφα βρίσκονται πάνω από τη χώρα μας. Ζούμε τη μεγαλύτερη 
 οικονομική αλλά και ηθική κρίση. Από επίσημα χείλη πολιτικών μας, 
δηλώνεται, ότι έχει περιοριστεί η εθνική μας ανεξαρτησία. Υποδεχόμαστε 
την Καγκελάριο της Γερμανίας ως λυτρωτή. Καμία κουβέντα δε γίνεται για 
τις υποχρεώσεις της Γερμανίας προς την Ελλάδα, το κατοχικό δάνειο και 
τις επανορθώσεις. Η τρόικα, ρυθμίζει τις τύχες της πατρίδας μας. Ξένο 
και ντόπιο κεφάλαιο στοιχηματίζει υπέρ της χρεωκοπίας της πατρίδας μας 
και ενώ ο εργαζόμενος και συνταξιούχος γονατίζει υπό την πίεση των 
δυσβάσταχτων μέτρων, αυτοί κερδοσκοπούν σε βάρος τους. Την ίδια ώρα 
εκείνοι που αυτοαποκαλούνταν πατριώτες βγάζουν τα χρήματά τους στο 
εξωτερικό για να σωθούν, αδιαφορώντας για την τύχη της πατρίδας μας. 
Μήπως αργότερα οι ίδιοι, όταν αρχίσει να ανακάμπτει η χώρα μας, θα 
επιστρέψουν ως λυτρωτές, ως οι μεγάλοι επενδυτές και ίσως ως μεγάλοι 
ευεργέτες;  Χιλιάδες άνθρωποι αυτοκτονούν, χιλιάδες νέοι, κυρίως 
επιστήμονες, εγκαταλείπουν την πατρίδα μας για να προσφέρουν ως μετανάστες
 στην Αμερική, στην Αυστραλία, στη Γερμανία, στη Γαλλία, τις πολύτιμες 
υπηρεσίες τους. Την ίδια στιγμή διογκώνεται στην Ελλάδα ένα κύμα 
ρατσιστικό, με φασιστικά και Ναζιστικά χαρακτηριστικά, ξένο με την 
πολιτική κουλτούρα και την ιστορία της πατρίδας μας. Ας μην ξεχάσουμε 
ποτέ τις θηριωδίες του Ναζισμού στα Καλάβρυτα, στο    Δίστομο, στην 
Κρήτη.
   Γι’ αυτό,
 η αναζήτηση και η διαφύλαξη των αξιών που καλλιέργησαν οι πρόγονοί μας,
 ας αποτελέσουν τα «όπλα» για τη διατήρηση της Ελευθερίας και της 
αξιοπρέπειας των Ελλήνων.
ΖΗΤΩ Η 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940!!!
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ!!! 
ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΤΣΙΩΛΗΣ 
ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟΣ ΤΕ

 
 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια επισκεπτών: