" ΤΟ ΧΑΙΔΑΡΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ": Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821

Σήμερα, τιμούμε την έναρξη της Επανάστασης του 1821, και συνάμα την επέτειο των 201 χρόνων της Επανάστασης των ηρώων προγόνων μας, που αποτελεί το μεγαλύτερο ιστορικό γεγονός της νεότερης ιστορίας μας, αφού με αυτήν το έθνος μας κατόρθωσε να αποκτήσει κρατική υπόσταση. Μαζί με την εθνική μας επέτειο γιορτάζουμε και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, που συμβολικά ταυτίστηκε με την επανάσταση του λαού για να υποδηλώσει ότι το ευαγγέλιο της σωτηρίας του ανθρώπου εξομοιώνεται με τη λύτρωση του έθνους από τη σκλαβιά. Στην πραγματικότητα, όμως, η Επανάσταση είχε ξεκινήσει ένα μήνα νωρίτερα, στο Ιάσιο της Μολδαβίας, με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Στα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς, που ακολούθησαν την άλωση της Πόλης, οι Έλληνες πίστευαν ακράδαντα ότι είναι οι συνεχιστές όχι μόνο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αλλά και της αρχαίας Ελλάδας κι έτσι απέκτησαν συνείδηση της ιστορικής τους συνέχειας. Επιπλέον, ο λαός μας κατόρθωσε να μην αφομοιωθεί, αλλά να διατηρήσει την εθνική του ταυτότητα, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τη γλώσσα του και τη θρησκεία του. Σ ́ αυτό συνέβαλλαν πολλοί: η Εκκλησία, που υπήρξε «η κιβωτός του Έθνους», ο ρασοφόρος δάσκαλος, ο Κοσμάς ο Αιτωλός και οι ∆άσκαλοι του Γένους, οι οποίοι με τα κείμενά τους βοήθησαν στην πνευματική αφύπνιση του Γένους. Ο Ρήγας Φεραίος, ο Αδαμάντιος Κοραής, ο Ευγένιος Βούλγαρις, ο Άνθιμος Γαζής και άλλοι Έλληνες διαφωτιστές βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να ριζώσει και να βλαστήσει ο σπόρος της λευτεριάς. Χωρίς αμφιβολία, ο αγώνας αυτός έχει την ουσία και τις διαστάσεις ενός θαύματος. «Γιατί στο θαύμα κι όχι στη λογική, χρωστάει την ανάστασή του το Γένος», έγραψε ο Στρατηγός Μακρυγιάννης. Η λογική έλεγε ότι οποιαδήποτε προσπάθεια εξέγερσης απέναντι στην Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν, εκ των προτέρων, καταδικασμένη σε αποτυχία, όπως είχε γίνει και στο παρελθόν με τα διάφορα προεπαναστατικά κινήματα. Ο Κολοκοτρώνης, αυτή η ηγετική μορφή του αγώνα, γράφει στα απομνημονεύματά του: «Ο κόσμος μάς έλεγε τρελούς. Ημείς, αν δεν είμεθα τρελοί δεν εκάναμε την Επανάσταση, διότι ηθέλαμε συλλογισθεί δια ̟ολεμοφόδια, καβαλαρία και πυροβολικό». Επιπλέον, η Ευρώπη, οι Μεγάλες ∆υνάμεις της Ιερής Συμμαχίας ήταν εχθρικές απέναντι στην Επανάσταση. Κι όμως, η μεθοδική προετοιμασία από τη Φιλική Εταιρεία, οι Κλέφτες και οι Αρματολοί, η θέληση και η αγωνιστικότητα του λαού έφεραν το ποθούμενο.

Από την Ήπειρο ως το Μοριά και από τη Ρούμελη ως τη Μακεδονία και τα νησιά, ξέσπασε η φλόγα της επανάστασης. Ήταν το ξέσπασμα ενός βασανισμένου και ταπεινωμένου λαού. Ο ραγιάς αρματώνεται, γίνεται ασυμβίβαστος αγωνιστής και επαναστατεί απέναντι σ ́ έναν εχθρό που είχε τα πάντα: στρατό, στόλο, χρήματα και τη νομιμότητα του κυρίαρχου. Η επανάσταση στη Μακεδονία, στη Θεσσαλία, στην Ήπειρο και στα νησιά του Αιγαίου πνίγηκε στο αίμα. Μόνο στην Πελοπόννησο και στη Στερεά Ελλάδα, ο αγώνας πέτυχε και ευδοκίμησε. Ονόματα όπως: Κολοκοτρώνης, ∆ιάκος, Παπαφλέσας, Καραϊσκάκης, Υψηλάντης, Μπουμπουλίνα, Κανάρης, οι Μακεδόνες Καρατάσος, Κασομούλης, Παππάς, αλλά και ο Βλατσιώτης, Γιάννης Φαρμάκης, έχουν μείνει στην Ιστορία ως παραδείγματα ηρωισμού και αυτοθυσίας. Είναι μορφές που πήραν μυθικές διαστάσεις στη συνείδηση του λαού μας. Τοπωνύμια όπως: ∆ραγατσάνι, Βαλτέτσι, ∆ερβενάκια, Μανιάκι, Αλαμάνα, Αραπίτσα περιβάλλονται με το στεφάνι της δόξας, της ηρωικής αντίστασης και της θυσίας. Η άλωση της Τριπολιτσάς, η σφαγή της Χίου, η καταστροφή των Ψαρών, η έξοδος του Μεσολογγίου αποτελούν κορυφαίες στιγμές του αγώνα, αποτελούν ολοκαυτώματα ψυχών και σωμάτων, που συγκίνησαν όλον τον κόσμο και δημιούργησαν ισχυρό ρεύμα Φιλελληνισμού στην Ευρώπη.. Όμως, ανάλογα με το αίμα που χύθηκε, το πρώτο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος περιορίστηκε στα στενά όρια της Πελοποννήσου, της Στερεάς Ελλάδας και των Κυκλάδων. Καταλυτικός παράγοντας για τη μη πραγματοποίηση όλων των εθνικών στόχων ήταν οι εμφύλιες διαμάχες. Γιατί εκτός από τη φωτεινή πλευρά της Επανάστασης, θα πρέπει να αναφέρουμε και τη σκιώδη πλευρά της, που δεν ήταν άλλη από τη δολερή διχόνοια, ανάμεσα στους πολιτικούς και στρατιωτικούς, η οποία δίχασε τον τόπο, έβλαψε την επανάσταση και έθεσε σε κίνδυνο την επιτυχία της. Η Επανάσταση του 1821, δεν ήταν ταξική, όπως η Γαλλική, αλλά ήταν ένας καθολικός αγώνας και απέδειξε ότι η πίστη στην ελευθερία, η αγωνιστικότητα και η ισχυρή θέληση ενός λαού, μπορούν να αλλάξουν την ιστορική του μοίρα. Οι Έλληνες απέδειξαν για μια ακόμα φορά πως κανείς λαός δεν μένει υπόδουλος όταν πάρει την υπέρτατη απόφαση να ζήσει ελεύθερος ή να πεθάνει. «Η μεγαλοσύνη των λαών δε μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και το αίμα» Τιμώντας, σήμερα, την Επανάσταση του 1821, αναπόφευκτα γίνονται παραλληλισμοί με την πρωτόγνωρη δυσμενή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας .

Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η άλωση της Πόλης, που ήταν η απαρχή της τουρκοκρατίας, δεν προήλθε μόνο από τη στρατιωτική ισχύ των Οθωμανών. Προήλθε από την κοινωνική αναρχία και αποσάρθρωση, την κοινωνική διαφθορά και ανισότητα, την εξαθλίωση του δημόσιου βίου, την ανάρρηση σε αξιώματα φαύλων και ανάξιων ανθρώπων, τη διαφθορά των αξιωματούχων και τη ηττοπάθεια των αρχόντων. Αλλά και ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, αυτός ο αγνός αγωνιστής της επανάστασης, στα Απομνημονεύματά του, στηλιτεύει δριμύτατα αντίστοιχες καταστάσεις που επικρατούσαν στις πρώτες δεκαετίες ύπαρξης του Ελληνικού κράτους. Μήπως παρόμοια φαινόμενα δεν παρατηρούνται και σήμερα; Τότε είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια ισχυρή Οθωμανική αυτοκρατορία, ενώ σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με διάφορα ισχυρά απρόσωπα οικονομικά κέντρα που με αναίδεια διασύρουν την πατρίδα μας και προσπαθούν «να κάνουν στάχτη έναν λαό που είναι αιώνια φλόγα», όπως έγραψε ο Κώστας Βάρναλης. Βέβαια γι ́ αυτήν την οδυνηρή κατάσταση ευθύνονται όλοι, από την κορυφή μέχρι τη βάση της πολιτικής και κοινωνικής πυραμίδας. Όλοι όσοι νομιμοποίησαν τη διαφθορά, εισήγαγαν έναν αμοραλισμό ξένο προς τα ήθη της ελληνικής κοινωνίας και κατάργησαν παραδοσιακές αξίες που χαρακτήριζαν τον ελληνικό λαό. Αλλά και όλοι εμείς που προτάξαμε την ατομικότητα και το προσωπικό συμφέρον έναντι της συλλογικότητας και της κοινωνικής προσφοράς. Όλοι εμείς που ανεχτήκαμε και επιτρέψαμε να κυριαρχήσει η φαυλότητα, η ανομία, η αναξιοκρατία και η ατιμωρησία των σύγχρονων Αρδιαίων και Ηρόστρατων. Σ ́ αυτήν τη δύσκολη στιγμή που περνά η πατρίδα μας, θα πρέπει να ανατρέξουμε και να αναβαπτιστούμε στις αξίες και στα ιδανικά του ́21, στο «εμείς» του Μακρυγιάννη, στον πατριωτισμό και τη θυσία των αγωνιστών, να κρατήσουμε αυτά που μας ενώνουν και να αναλογιστούμε "τι χάσαμε, τι έχουμε και τι μας ενώνει σαν έθνος".

Φέτος είναι μια ξεχωριστή επέτειος γιατί οι παρελάσεις γίνονται κανονικά επιστρέφοντας στην κανονικότητα, βέβαια με όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα θα γιορτάσουμε με εθνική ομοψυχία και ψηλά την σημαία μας να κυματίζει σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας!!

Να ευχηθούμε όλοι μαζί να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, να σταματήσουν να χάνονται άμαχοι και παιδιά.

Οι Έλληνες έχουμε δείξει ότι στα δύσκολα είμαστε Νικητές.