Το Χαϊδάρι είναι η πόλη που ζω με την οικογένειά μου. Το αγαπώ και θέλω κάθε μέρα να γίνεται καλύτερο.
Όμως, στις βόλτες μας στους κοινόχρηστους χώρους, συχνά βλέπουμε πράγματα που μας στενοχωρούν:
– Σκουπίδια έξω από κάδους.
– Αυτοκίνητα πάνω σε πεζοδρόμια.
– Καρέκλες και δοχεία στους δρόμους για «κράτηση» θέσης.
– Μπάζα, καναπέδες, στρώματα πεταμένα ανεξέλεγκτα.
– Διαφημιστικές πινακίδες τοποθετημένες όπου να ’ναι.
Και αναρωτιέμαι: γιατί ο Δήμος μας δεν βάζει μια τάξη;
Όχι μόνο τώρα, αλλά εδώ και χρόνια.
Είναι τόσο δύσκολο; Πώς τα καταφέρνουν άλλοι Δήμοι;
Η συνταγή υπάρχει, είναι απλή, εφαρμοσμένη και πετυχημένη:
Ο κάθε Δήμαρχος, για να είναι καλός, πρέπει με τους “κακούς” δημότες να γίνεται κακός.
Μόνο έτσι θα μάθουμε όλοι να σεβόμαστε τον κοινό μας χώρο.
Βέβαια, ο Δήμος πρέπει πρώτος να δίνει το καλό παράδειγμα:
να συντηρεί και να βελτιώνει τις υποδομές του — πεζοδρόμια, παρτέρια, δενδροστοιχίες, δρόμους, πεζόδρομους, φωτισμό, αθλητικούς και πολιτιστικούς χώρους.
Γιατί ο δημόσιος χώρος είναι ο καθρέφτης της πόλης.
Και μέσα σ’ αυτόν καθρεφτίζεται ο σεβασμός μας για το Χαϊδάρι, αλλά και για τον ίδιο μας τον εαυτό.
Χρήστος Β. Τσιώλης
Συνεργάτης παράταξης «ΩΡΑ ΧΑΙΔΑΡΙ - ΑΡΗΣ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΣ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια επισκεπτών: